Pałac jest w całości dostępny do zwiedzania ( lochy, piwnice, dziedziniec, I piętro i poddasze, na którym znajduje się muzeum). Trasa zwiedzania zaczyna się na zewnątrz, przed Pałacem. Czas zwiedzania około 1,5 godz..

Wnętrza pałacu kurozwęckiego udostępnione są do zwiedzania z przewodnikiem, który zapoznaje turystów z historią pałacu oraz zamieszkujących go rodów, a także z aktualnymi ciekawostkami.

PIWNICE
Między XIV a XVI wiekiem, gdy powstawała większość budynków zamkowych, poziom rzek oraz wód gruntowych był znacznie niższy niż obecnie. W połowie XVI wieku rozpoczęło się, trwające ok. 300 lat, chłodzenie i zwilgotnienie klimatu zwane „małą epoką lodową”. Na ziemiach polskich ochłodzenie i zwilgotnienie klimatu spowodowało podniesienie się poziomu wód w rzekach i poziomu wód gruntowych. W dolinie Czarnej w okolicach Kurozwęk w wieku XVII poziom wód podniósł się o co najmniej 1,5 metra. Spowodowało to konieczność dwukrotnego podnoszenia poziomu dziedzińca – w XVII i początkach XVIII wieku oraz zalewanie pomieszczeń dawnego parteru przekształconego w piwnice. Z tego powodu w 2 połowie XVIII wieku rozpoczęto zasypywanie większości pomieszczeń piwnicznych, które kontynuowano jeszcze do połowy wieku XX w. W 2000 roku piwnice zostały odgruzowane, osuszone i doprowadzone do obecnego stanu.

PARTER
Na parterze pałacu znajduje się dziedziniec, biblioteka, recepcja, butik, restauracja, kuchnia, pokój hotelowy i administracja. Dziedziniec wewnątrz pałacu jest przepiekanym miejscem, wewnątrz studnia, dookoła krużganki. Większość pomieszczeń na parterze ma sklepienia krzyżowe.

PIERWSZE PIETRO
Pierwsze piętro pałacu jest najbogatszą częścią, którą warto zwiedzić. W roku 2023 zostały odrestaurowane, wszystkie pomieszczenia w stylu jak wyglądały w XIX w. W salonie zielonym i czerwonym na ścianach są adamaszki i boazeria, powróciły również dawne kominki, które na czas remontu po odkupieniu pałacu leżały zmagazynowane. Postaraliśmy się by każdy element wystroju, jeśli nie jest oryginalny to idealnie odwzorowuje wcześniejszy element dekoracji. Żyrandole znajdujące się w salonie czerwonym i salonie portretów są oryginalne , pozostałe zostały odwzorowane na wzór tych co dawniej znajdowały się w Sali balowej i zielonej, czyli styl Marii Teresy. W salonie portretów znajdują się reprodukcje oryginalnych portretów, które obecnie są w Muzeum narodowym w Kielcach. Na pierwszym piętrze również znajduje się wcześniej opisana kaplica pałacowa.

PODDASZE
W pałacu na poddaszu w roku 2023 zostało otwarte muzeum, w którym obejrzeć można skarby i pamiątki rodu Popielów, a także obrazy autorstwa Józefa Czapskiego. Muzeum Popielów w Pałacu Kurozwęckim to jedno z bardzo nielicznych w Polsce prywatnych muzeów, będących świadectwem niegdysiejszej kultury materialnej i intelektualnej ziemiaństwa. Ocalałe ze spustoszeń wojennych, przechowywane z pietyzmem przez liczną rodzinę dzieła sztuki i rzemiosła artystycznego, książki i dokumenty udało się po latach zgromadzić ponownie w Kurozwękach, kierując się zasadą, że najdrobniejsza pamiątka warta jest, by „ocalić ją od zapomnienia”. Do najważniejszych eksponatów rangi europejskiej naszego Muzeum niewątpliwie należy Madonna z Dzieciątkiem z włoskiego quattrocenta pędzla florenckiego malarza Francesco Antonio Zacchi, zwanego „Il Baletto”. Wymienić trzeba również artystów polskich tej klasy co Piotr Michałowski, Józef Mehoffer, Henryk Siemiradzki i rzadko spotykany w Polsce Walenty Wańkowicz, bliski przyjaciel Mickiewicza, autor dwóch portretów rodzinnych oraz portretu króla Stanisława Augusta Poniatowskiego ze szkoły Bacciarellego. Z dziedziny rzemiosła artystycznego nie sposób nie wspomnieć o wielkim, srebrnym serwisie do kawy i herbaty ze słynnej warszawskiej pracowni Karola Malcza (1865), o herbowej porcelanie z nieistniejącej już polskiej manufaktury w Baranówce i o wielu innych wyrobach srebrnych, związanych z dworską kulturą życia codziennego. Karol Malcz (1797-1867)Srebrny serwis do kawy i herbaty; wyprawa Natalii hr. Jezierskiej (1846-1918), żony Marcina Popiela (1834-1890); wygrawerowane monogramy Natalii Jezierskiej z koroną hrabiowską Warszawa 1865 Porcelana herbowa, manufaktura polska Baranówka, herb Krzywda pod koroną hrabiowską, prawdopodobnie po Rzewuskich i Wańkowiczach ok. 1840 Intelektualnym – niemniej interesującym – dopełnieniem ekspozycji są liczne publikacje członków rodziny Popielów i Wańkowiczów. Tu na pierwszym miejscu trzeba wymienić pisma historyczno-filozoficzne Pawła Popiela „Ekscelencji” (1807 -1892), dzieła jego brata arcybiskupa warszawskiego Wincentego Popiela (1825-1912) oraz książki poświęcone wybitnym przedstawicielom rodziny, m.in. ks. Infułatowi Marcinowi Popielowi, powojennemu proboszczowi w Ostrowcu Świętokrzyskim. W najnowszą, emigracyjną historię Popielów i Wańkowiczów wpisuje się wieloletnią przyjaźń z wybitnym malarzem i pisarzem Józefem Czapskim – wspaniałym artystą i człowiekiem, związanym nierozerwalnie ze środowiskiem paryskiej „Kultury” i Jerzym Giedroyciem, jej redaktorem naczelnym. W drugiej Sali Muzeum zobaczą Państwo ponad dwadzieścia obrazów olejnych, starannie dobranych i reprezentujących różne okresy twórczości Czapskiego, a także jego szkice, akwarele, listy i pamiątki po artyście. Jakie były ich losy, w jaki sposób trafiły one do Kurozwęk, wzbogacając zasoby rodzinne jako „Kolekcja Markiza Popiela de Boisgelin” – o tym dowiedzą się Państwo zwiedzając nasze Muzeum.